Australië stond eigenlijk niet eens op ons netvlies. Járen geleden zijn we al eens met vrienden in een camper door Nieuw Zeeland gereisd en hoewel 3 stellen in één camper niet echt een recept voor succes is, was het ons wel duidelijk dat we ooit nog eens met z’n tweeën een roadtrip zouden gaan maken. Omdat Margret onze vrienden gaat bezoeken in Nieuw Zeeland, komt Australië ineens in beeld als reisdoel.
In 2014 is het zo ver. We hebben een maand de tijd en besluiten tot een trip met de camper van Melbourne naar Adelaide via de Great Ocean Road. De terugreis zou via Flinders Ranges en de Grampians gaan, maar dat loopt wat anders…
Melbourne
André is vanuit Nederland naar Melboure gevlogen en Margret komt een dag later aan uit Nieuw Zeeland. Na een korte verkenning van Melbourne (een héél hippe stad!) halen we de camper op. De camper staat al klaar, maar het is druk en we moeten nog lang wachten. Na het papierwerk krijgen we uitleg over de camper en na het inruimen kunnen we van start…
Niet dus! De motor wil niet aanslaan. We krijgen een vervangende camper, maar die moet eerst nog klaargemaakt worden. Met een klein leencampertje kunnen we al vast wat boodschappen doen. Als we van de supermarkt wegrijden zien we dat iemand – die net zijn camper bij de zelfde firma heeft opgehaald – bij het uitparkeren de gehele zijkant van de camper er af rijdt omdat hij de bocht te krap neemt. Je hebt hier niet alleen te maken met de afmetingen en uitzwaai van je camper, maar ook met links rijden. Best nog wel een dingetje. Een goede wake-up call! Enfin spullen overladen naar de nieuwe camper en gáán.
Geelong – Cape Otway
De Great Ocean Road voert ons van Melbourne via Geelong en Torquay langs de oceaan door Angelsea, Lorne, Wye River, Cape Otway Lightstation en Hordern Vale. Dat is snel gezegd, maar je komt dus van alles tegen langs de weg. Uitkijkposten, stranden, natuurgebieden even het binnenland in. Dat maakt het lastig als je geen vastomlijnd plan hebt. Gelukkig hebben we dat (globaal) wel. Dat helpt met prioriteiten stellen. Cape Otway lighthouse is een historische vuurtoren en dat zal je weten ook als je daar op bezoek komt. Prima uitleg door een meneer in kledij uit de bijbehorende tijd. Het komt er op neer dat zonder deze vuurtoren Melbourne nooit tot ontwikkeling zou zijn gekomen. Hordern Vale is een slaperige natuurcamping met overvloedig koala’s, papegaaien en kookaburra’s en een prachtig meer. Alvast een prima begin!
Great Ocean Road
Het stuk tussen Princetown en de Bay of Islands is het meest spectaculair met fraaie rotspartijen met namen als ‘Gibson Steps’, ’the 12 Apostles’, ‘Loch Ard Gorge’, ‘The Arch’, ‘London Bridge’ en ‘The Grotto’. Omdat het januari is (en daar dus hoogseizoen) stikt het helaas ook van de toeristen. Japanners en Chinezen die met busladingen tegelijk worden aangevoerd in een dagtripje vanuit Melbourne. Dat betekent automatisch ook dat je uitzicht massaal geblokkeerd wordt door hun IPads. De irritatiefactor wordt ook nog eens vergroot door de talloze vliegen. We hebben een soort imkerhoeden gekocht om van dat ongedierte (de vliegen dus) af te zijn.
Warrnambool – Coorong
Een stuk na Warrnambool kom je bij Tower Hill Wildlife Reserve. Een oude vulkaankrater die deels is gevuld met water en waar je via een eenrichtingsweg doorheen kunt rijden. Watervogels en emoes – Prachtig! Na Portland en Glenelg National Park rijd je via Nelson de grens over naar Zuid Australië en kom je bij Mount Gambier met zijn Blue Lake en Valley Lake. Van daar rijden binnendoor we via Millicent en Greenways naar Kingston SE. Dan rij je langs het prachtige wetland gebied van het Coorong National Park, waar je ook een broedgebied van pelikanen hebt.
Lake Albert – Adelaide
In Meningie staan we aan het Lake Albert en omdat het aardig waait zit de camper onder het schuim. We rijden verder rond het Lake Alexandrina en bij Wellington steken we met het pontje de Murray River over. Ik weet dat het hier goed vissen is, maar helaas hebben we geen hengel bij… Vanaf Strathalbyn ga je de bergen in met het prachtige Mount Barker en het ‘Duitse’ dorpje Hahndorf. Niet echt ons ding. Dan maar snel door naar Port Adelaide, waar we in Semaphore een mooie plek vinden. Vanaf daar kun je gemakkelijk met de trein naar Adelaide om de boel te verkennen. Leuk om gezien te hebben, maar niet echt ‘wow’.
De hele tijd is het al verschrikkelijk heet. We liggen te zonnen aan het strand in Semaphore, maar binnen drie minuten worden we gezandstraald en slaat het weer om in een gruwelijk onweer. Door de blikseminslagen ontstaan aan de gehele kust diverse brandhaarden en gaandeweg lijkt onze verdere reis bemoeilijkt te worden. Voornamelijk de geplande trip naar de Flinders Ranges blijkt al gauw onmogelijk. Er wordt daar op dat moment al geëvacueerd en drie van de vier toegangswegen staan in lichterlaaie. Heen halen we het wel, maar kunnen we dan nog wel terug? Ook het wijngebied Barossa Valley lijkt in gevaar te zijn.
Barossa Valley
Uiteindelijk blijkt dat laatste mee te vallen en kunnen we onze reis in die richting voortzetten. Via Gawler en Tanunda konden we tot Angaston. Verderop is een bosbrand geweest en we leren dat een dergelijke brand zich met 80km/uur kan verplaatsen bij harde wind. Die kan je dus echt niet voorblijven met je camper. Zeker niet op onverharde wegen. Dan gaat de inboedel aan de wandel als je meer dan 10km/uur rijdt. We zijn met de neus in de boter gevallen, omdat er een old-timer festival in de stad is. Genieten! André droomt meteen weg bij zo’n ZZ-Top wagen. Op Mount Lofty in de Adelaide Hills kopen we beiden een ‘Cobber’, een zak met gelkorrels die water opzuigen en zo voor verkoeling in je nek zorgen. Geen overbodige luxe bij 40+ graden
Kadina, Wallaroo, Moonta
Via Seppeltsfield rijden we door naar het ter plekke verzonnen alternatief voor Flinders: de Yorke Peninsula: een schiereiland in de vorm van de Italiaanse laars. Via Port Wakefield rijden we naar de koperstadjes Kadina, Wallaroo en Moonta. Veel industrieel erfgoed, mijnen en mijnbouw tailings. Tot nu toe is ons voor-oordelige beeld van Australië (ellenlange stoffige wegen) gelogenstraft, maar hier gaat het er toch wel even op lijken.
Yorke Peninsula – Innes National Park
Na een lange monotone rit via Port Victoria en Warooka komen we in de punt van de laars toch eindelijk bij ons doel aan: Innes National Park. En wat een verrassing! Dit park, ontstaan als kalkmijn, is een verademing na zo’n rit. Prach-ti-ge natuur en wederom restanten van de mijnbouw maken dit park uniek. Dan denk je dat het ongeveer 100 jaar geleden in een dergelijke uithoek behoorlijk saai moet zijn geweest. Maar meneer en mevrouw Innes ontvingen er per jaar ruim 200 gasten. Ze hadden zelfs tennisbanen en een cricketveld ter beschikking. We staan er op de prachtige Cable Bay camp ground.
Innes – Port Wakefield
Via Edithburg nemen we de kustweg aan de andere kant van het schiereiland. Na een nacht in Port Vincent rijden we langs Ardrossan, waar je de mijnbouw vanaf een tailing kunt bekijken. In Wills Creek en Clinton zie je het eerste begin van het Clinton wetland, dat doorloopt tot Port Wakefield. De eigenaar van de camping aldaar vertelt ons dat het een van de weinige gebieden is waar een afwijkend soort springvloed voorkomt, die belangrijk is voor het ontstaan van dit wetland. Meneer Innes bleek naast mijnbouwer ook burgemeester en gouverneur te zijn geweest. Hij hield er een leuk hutje aan over.
Adelaide Hills, Hallett Cove
Terug in Adelaide besluiten we de Adelaide Hills te verkennen vanuit onze plek in het Belair national park. Ook dat is een goede beslissing met fraaie attracties als Mount Lofty (uitzicht op Adelaide en omgeving), Cleland conservation park (Heel veel soorten kangoeroes, koalas, wombats, tasmaanse tijgers en vogels) en Morialta conservation park (prachtig wandelgebied – wel steil). Bij toeval gevonden, maar zeker het vermelden waard: aan de kust ten Zuiden van Adelaide ligt het gelologische erosiepark Hallett Cove met fraaie boardwalks en als hoogtepunt: de Sugarloaf. Zeer de moeite waard!
A8, Bordertown, Ballarat
De terugweg doen we via de A8, een vrij lange rechte weg, maar we moesen soort van haast maken om weer op tijd terug te zijn. Via Bordertown en Horsham zouden we nog het Grampian national park bezoeken, maar helaas blijkt ook hier een bosbrand een bezoek te verhinderen. Wel leuk dat we nog Ballarat kunnen meepakken. Ook weer zo’n schattig Victoriaans stadje, ontstaan uit de (goud-)mijnbouw, die hier trouwens nog altijd voortduurt.
En dan zitonze mooie trip er al weer op. De wegen zijn over het algemeen goed, maar doe het rustig aan op gravelwegen! Huur een camper mèt achteruitkijk camera, die is echt onontbeerlijk. Dan zie je ten minste die Road Trains aankomen voordat ze je met een noodgang passeren. Die jongens zijn echt niet misselijk. Een maand lang, vijfendertighonderd kilometer schadevrij in een buscamper door een heet land met prachtige natuur en verrassend vriendelijke mensen, kangoeroes, koalas en kookaburras, pelikanen en heel veel papegaaien.
We willen terug!
Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons. We waarderen het enorm als je je abonneert. Kost niets, je krijgt bericht van nieuwe posts en je dingt automatisch mee als we winacties kunnen organiseren.