2021-09-25/26 Gouffre de Padirac
Gouffre de Padirac
We rijden van Rimondeix zo’n 255 km naar CP Padirac. Veruit ons langste traject. Tot nu toe reden we niet meer dan 180 km per dag en het kortste stuk was 80 km. Maar het gaat het waard worden, want we gaan hier vlakbij naar de grot van Padirac. We bestellen online kaarten en gaan de volgende dag ondergronds. Intussen gaan we even het dorpje in.
Het moet gezegd worden: Gouffre de Padirac is niet onze eerste druipsteengrot, maar deze heeft toch wel een aantal zaken die we tot nu toe nog niet gezien hebben.Allereerst is de entree naar de grot uniek: een enorm groot gat van 40 m doorsnee en 80 m diep. Het is eigenlijk een ingestorte grot: een sinkhole (ook wel cenote of doline genoemd). Je moet wel respect hebben voor de ontdekker: Alfred Martel, die er eind 19e eeuw met een touwladdertje in afdaalde en met een aantal kompanen de ondergrondse grot verder onderzocht.
In het gat is een trappenhuis gebouwd en gelukkig is er ook een lift. Margret heeft fibromyalgie en al die trappen…dat wordt hem niet. Maar het moet spectaculair zijn via de trappen af te dalen. Vanaf de bodem heb je een nog indrukwekkender view van het zinkgat. En langzaam ga je verder en verdwijn je in de grond.
De druipsteenformaties zijn niet spectaculair qua vorm, maar wel qua afmetingen. Ook is er een ondergrondse rivier. Je wordt met een bootje over een lengte van zo’n 500 m over de rivier gevaren en komt dan in een immens hoog en prachtig grottensysteem.
De ondergrondse rivier is uiteindelijk helemaal tot aan de uitgang in kaart gebracht door speleologen met geavanceerde duikuitrusting.
Ben je in de buurt, dan is Gouffre de Padirac zeker een aanrader. Temeer omdat er op een paar km afstand nog een mustsee toeristische attractie is:
2021-09-27/28 Rocamadour & Montauban
Rocamadour
Rocamadour is een op een enorme rotsformatie gebouwd fort en bedevaartoord. We parkeren met de camper op een parkeerplaats bovenop de rots, vanwaar we met een (betaald) kabelspoor tot halverwege de rots gebracht worden. Daar bezoeken we het kasteel en het bedevaartoord.
Je kunt je haast niet voorstellen hoe ze vroeger dit soort enorme bouwwerken konden realiseren. Dit moet een enorm omvangrijke klus zijn geweest. Respect! Het bedevaartsoort is eigenlijk een verzameling kapellen, elk gewijd aan een andere heilige. Ook treffen we er een aantal merkwaardige rituelen aan, zoals het slaan van een koperen nagel in een boomstronk, of briefjes aan een houten kruis. Maar goed, als het voor de bedevaartgangers werkt…
Een lift brengt ons vervolgens naar het dal, alwaar een aardig dorp op ons wacht, maar we waren niet echt voorbereid op al die toeristische winkeltjes en restaurantjes. Wij hebben een retour ticket voor de lift en de kabeltrein gekocht. Ben je zelf van de religie, dan kan je ook als vervanging voor de kabeltrein kiezen voor een lijdensweg, die van het midden niveau via de verschillende statiën naar boven loopt. Je komt dan uit bij de kerk naast het parkeerterrein.
Wij nemen de lift, stappen in onze vertrouwde NO-MAD en reizen door naar de volgende bestemming:
Montauban
Montauban vormt een tussenstop op weg naar Spanje. In Montauban staan we op de CP bij een jachthaven aan het Canal de Montech en de sluis, waar dit kanaal uitmondt in de Tarn. Een eenvoudige CP met alle faciliteiten, maar wel dicht bij de spoorweg. We hebben een lange rit achter ons en zijn verder Montauban niet in geweest. Licht uit.
2021-09-29 Tarbes
Na een goed half uur rondrijden door die $#@#$ ‘verboden voor > 3,5 t’ borden zijn we weer bijna terug bij ons beginpunt, maar we weten nu te ontsnappen uit de Franse verkeersbordenfetish.
We zetten koers naar Tarbes. Niet omdat we daar heen willen, maar omdat het nog voor Lourdes ligt en dus een aardige tussenstop is voordat we de Pyreneeën over te trekken. Niet met olifanten zoals Hannibal over de Alpen, maar met de 180 paarden die onze Carthago onder de motorkap heeft.
Over Tarbes kunnen we melden dat de CP erg basic is, maar we kunnen ons vast en vloeibaar afval kwijt, kunnen alle elektra weer even opladen en we kunnen er water innemen. Dat laatste doen we niet, want dat scheelt weer in gewicht in de bergen. De vriendelijke CP baas tikt een tientje af en wijst ons de weg. Hij houdt ook nog eens alles scherp in de gaten. Een prettig idee.
Volgende etappe: Pyreneeën: Col du Soulour, Col d’Aubisque, Col du Pourtalet, Sallient de Gállego
Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons