Tomar 2022-11-26

Tomar: al weer zo’n spraakmakende bestemming. Tomar, stad van de Kruisridders genaamd, alsof er niet elders ook kruisridders zijn neergestreken. Maar goed, ze zijn trots op dat verleden, dat is zeker.

CP

We staan op een oude camping municipal, die nu alleen voor campers beschikbaar is, maar waar evengoed ook caravans staan. Sommige bewoners staan hier al even. Dat is af te leiden uit het feit dat zij elektra kabels in de grond hebben ingegraven en illegaal stroom aftappen bij de lantaarnpalen. Er is water, je kunt lozen en je kunt er zelfs je afval kwijt. Kom hier alsjeblieft via de goede straat aanrijden, want de camping ligt een beetje verscholen, er zijn hier steile straten en er is veel eenrichtingsverkeer met ook veel inrijverboden voor >3,5 ton. Volg niet blindelings je navigatie, maar kijk vooral uit naar bordjes die je naar de camperplaats leiden.

We denken dat er s zomers wel personeel op de CP rond loopt, want er is een portiersloge en die lijkt niet definitief gesloten te zijn. Het voormalige restaurant / evenementenzaal is wel permanent buiten gebruik, maar ook hier zijn nog stopcontacten waar met (hele) lange verlengkabels campers op aangesloten zijn.

Verder kan je hier gewoon urbexen op de CP zelf, dus dat is weer een primeur. Ook leuk: op de CP staan prachtige Algerijnse Irissen.

Tomar stad

Je loopt vanaf de CP langs de sportvelden en het stadion via het park Mouchão naar de stad. De Nabão rivier vloeit prachtig en soepel door de stad dankzij een aantal stuwdammen. Voor en na de stad is het een keienrivier. De rivier zorgt naast een ‘lover’s lane’ bij het sportpark hier ook voor de aanwezigheid van veel (water)vogels.

Bij de uitgang van het park zie je het waterrad van Tomar, met nog een aantal kruiken die het water scheppen en het dumpen in een vat dat nergens naar toe leidt. Steek over, en je staat midden in de stad.

Cova Funda

Het stratenpatroon lijkt een beetje op dat van New York: recht-toe-recht-aan, haaks op elkaar staande wegen. Hierdoor lijkt de ene straat veel op de andere. Als je (nog) geen stratenkaart hebt, helpt Google Maps je wel verder. Het is lunchtijd en we komen langs een klein restaurantje, genaamd Cova Funda.

Meteen weten we dat we hier op onze plek zijn. Restaurateur Ricardo behandelt zijn gasten vol egards en met een glimlach. Hij multitaskt vloeiend: bestelling opnemen, bestelling doorgeven aan de keuken, drankjes neerzetten, eten neerzetten, koffie regelen, afrekenen en alles even snel en met een weer een glimlach. Hij spreekt prima Engels, en deelt ons mee dat hijzelf ‘de kaart’ is. Er is keuze uit een viertal gerechten. Geen poespas, beperkte keus maar vlot geserveerd en prima kwaliteit voor een prima prijs.

Ricardo vindt intussen ook nog even gelegenheid om voor toeristenbureau te spelen. We krijgen een stadsplattegrond en hij omcirkelt alle objecten die volgens hem de moeite waard zijn en hij beargumenteert ook waaróm ze de moeite waard zijn. En alles met die zelfde glimlach. Deze man lééft voor zijn zaak en diverse klanten blijken hier al jaren terug te komen. Geen locals, maar binnenlandse toeristen. Een betere aanbeveling kan je niet krijgen, toch?

Tabuleiros

Aan de muren hangen foto’s van dames met wel heel heel vreemde hoofdtooien. Er hangen er ook nog twee achter de bar. Desgevraagd meldt Ricardo dat dat Tabuleiros zijn. Daar staat Tomar om bekend en het is een feest dat iedere 4 jaar terug keert. Het komt van oudsher neer op het ophalen van brood voor de armen, maar heeft tegenwoordig een veel bredere betekenis gekregen. Het feest komt voort uit de pinksterviering gedurende de 13^e eeuw. Lees hier meer over de ins en outs van het feest.

Synagoge

Een van de ‘musts’ van Ricardo is de Synagoge, die vlak om de hoek ligt. Er is hier niet echt veel te zien, maar wat we wel een mooi detail vinden zijn de kruiken die in de vier hoeken van de zaal ingemetseld zijn om de akoestiek te verbeteren.

Gieterijmuseum en elektriciteitscentrale

Als we doorlopen komen we bij het Complexo Cultural da Levada, gelegen op een eiland in de Nabão rivier. Hierin bevindt zich onder andere de Fundacão Tomarense, een voormalige smelterij / gieterij / smidse. Nu een prachtig klein museumpje waar wij als industrieel erfgoed fans van kunnen smullen. Even verderop (ook op het eiland) ligt de voormalige elektriciteitscentrale, die je kunt bezoeken. Hier vind je ook een tentoonstellingsruimte voor kunstobjecten. Als we buiten de schoorsteen fotograferen, kunnen we meteen een mooi regenboog effect in de wolken vastleggen. Niet echt een corona of halo, maar hoe we dit zouden moeten noemen weten we ook even niet.

Aan de andere favoriet van Ricardo komen we niet meer toe: het luciferdoosjesmuseum (Museu dos Fósfores). Jammer, want dat lijkt ons weer zo’n aparte collectie waar je je over kunt blijven verbazen: luciferdoosjes van over de hele wereld.

Wassen en rondje lopen

Ook de was moet weer eens gedaan worden, dus gaan we op zoek naar een wasserette. Die is met Google Maps gauw gevonden. Terwijl de was in de machine zit, lopen we een rondje in de buurt. Er is immers altijd wel wat te zien. We komen langs een bouwplaats, waar een museum gebouwd wordt om- en voor de Romeinse ruïnes die hier in de grond liggen. Pal daarnaast ligt de kazerne van de vrijwillige brandweer en ons oog valt op een klassieke brandweerwagen. Of we even wat foto’s mogen nemen? De commandant geeft groen licht en we schieten wat schitterende plaatjes. Wederom een stukje industrieel erfgoed.

Aan de overkant ligt een begraafplaats. Altijd goed voor wat indrukwekkende foto’s. Er wordt hier naast ondergronds ook bovengronds begraven. In de grafhuisjes liggen de kisten zichtbaar op rekken. Als je geen praalkist hebt gaat er gewoon een gordijndoek overheen. Veel van deze familiegraven zijn oud en vervallen. Er staan er ook een aantal leeg. Verder liggen hier nog een aantal soldaten met militaire eer begraven in graven en in het knekelhuis.

We hebben nog even tijd, dus lopen door en komen bij de Igreja de Santa Maria do Olival, met zijn opvallende losstaande kerktoren en aan de overkant van de weg de markthal van Tomar.

Tomar kasteel

Het kasteel (of beter: de ruïne daarvan) ligt naast het klooster ‘Convento de Cristo’  op een  heuvel. We zien het niet zo zitten die heuvel op te lopen en rijden per TukTuk omhoog. Fijn dat dit kan! Er is boven trouwens wel een parkeerplaats, maar met beperkt plek en campers passen hier niet echt.

Het kasteel is grappig om te bezoeken. Entree is gratis en je kunt er een rondje over de kasteelmuren maken. Uitzichten  zijn natuurlijk prachtig vanaf deze hoogte. Ook de kasteeltuin is toegankelijk en van daar kun je doorlopen naar het park ‘Sete Montes’ (zeven heuvels). Vanaf het kasteel heb je mooi zicht op het Nossa Senhora de Piedade klooster op een nabij liggende heuvel en de trappen, die daarheen leiden. We hebben trappen genoeg gedaan in Lamego, dus die laten we aan ons voorbij gaan.

Klooster

We lopen ‘de hoek om’ naar het Convento de Cristo, een klooster in Manuel stijl. In tegenstelling tot het vrij lege klooster van Alcobaça zie je hier wat meer van de inrichting en hoe de monniken hebben geleefd. Het klooster is -en wordt nog steeds- gerestaureerd. Je zult dus heel wat stellages en stellingdoek zien. Het is wel fijn te weten dat je entree bijdraagt aan dit restauratiewerk.

Charola

Waard om apart te noemen is de Charola – oftewel de ronde kerk – in het klooster. Gebouwd door de Tempeliers in de 12e eeuw (1160-1250) als imitatie van het Heilig Graf (Holy Sepulchre) in Jeruzalem. In feite is het geen ronde kerk maar een 16-hoekige. Woorden schieten te kort om dit spectaculaire bouwwerk te beschrijven. Gelukkig hebben we de foto’s :).

Mooiste WC’s van Portugal

Graag geven we nog even aandacht aan het feit dat het klooster de mooiste WC’s van Portugal heeft.

Volgende etappe: Évora

Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons