We nemen een dapper besluit en we gaan toch weer naar een grote stad: Córdoba, want dat is – weten we inmiddels – de moeite dubbel en dwars waard. We besluiten op Camping Albolafia in Vilafranca de Córdoba neer te strijken, slechts 24 km van Códoba maar er is een goede autobusverbinding naar de centrale busterminal van de stad. De camping zelf is goed verzorgd, het sanitair misschien iets verouderd, maar wel schoon.
De balie is een ander verhaal. Een persoon spreekt wel goed Engels, maar die is er niet altijd. Van het andere personeel moet je maar helemaal afwachten of jouw vraag goed is doorgekomen en of je hun antwoord wel goed hebt begrepen. U ziet: hier ligt de grondslag voor een vrolijk spel der vergissingen. Spreek je zelf Spaans of hou je wel van een uitdaging, dan is deze camping iets voor jou. Overigens hebben wij wel een paar heerlijke dagen hier doorgebracht. Een verjaardagsetentje in een leuk restaurantje viel helaas in het water, want die zijn daar niet…
We kopen een buskaartje voor €3,- en rijden – met mondkapje op – naar:
Córdoba
Juderia
Van het busstation lopen we richting de Puerta de Almodóvar: een mooie entree naar de oude binnenstad. We zijn vroeg en de busladingen toeristen zijn nog een uur of anderhalf à twee verwijderd. Dat is mooi, want dat geeft ons de gelegenheid de Juderia (de oude Jodenwijk) rustig te bekijken en te fotograferen. Nu ziet het er uit als een hippe wijk, maar zo meteen openen de talloze souvenir- en snuisterijenwinkels hun deuren en restaurants proberen met obligate Spaanse muziek en Flamencodans bezoekers te trekken. Ons niet gezien…
Binnenstad
Nadat we uitgebreid door de Juderia zijn gelopen is het tijd voor een koffie. We zijn inmiddels op de Plaza de las Tendillas en in een zijstraatje hiervan drinken we een heerlijke Americano. Deze overheerlijke kop koffie, die ons € 1,10 kost, heeft meer weg van een prima viervoudige Espresso. We zijn weer wakker en vervolgen opgewekt onze weg!
We lopen richting de Templo Romano de Córdoba. Een berg stenen met daarin een gereconstrueerde zuilengalerij. Dit geheel maakt dan weer deel uit van de Ayuntamiento (het stadhuis). Er tegenover ligt de Chiesa de San Pablo., die op dat moment gesloten is wat jammer is, want die ziet er leuk uit. We draaien de Caille San Pablo in en kijken onze ogen uit naar de coole, hippe en tegelijkertijd oude en vervallen panden. Córdoba is een leuke stad om per voet te ontdekken!
Richting Guadalquivir
Bij het Palacio de Orive maken we wat foto’s en lopen via de Jardines Huerto de Orive de achterliggende wijk in, om uit te komen op het Plaza de la Corredera. Indrukwekkend pleintje dit! In het midden van de lange zijde verlaten we het plein en komen via de wijk uit op het Plaza del Potro waar inmiddels de toeristen in een lange rij staan om een ‘Centro de Flamenco’ te bezoeken, terwijl aan de ander zijde van het plein het Museo de Bellas Artes een beetje leeg staat te zijn. We vinden dit wel een beetje triest.
Als we doorlopen komen we bij de rivier Guadalquivir uit en steken de Puente de Miraflores over naar het Parque de Miraflores. Via dat park lopen we richting de Torre del Calahorra en de daarnaast liggende Molina de San Antionio, die beide een museale status hebben. Mooi fotomateriaal weer!
Puente Romana
Over de Puente Romana gaat het verder en hier staan inmiddels de straatmuzikanten de atmosfeer te verpesten. De muziek is goed, maar de medley herhaalt zich elke drie minuten en is zo luid dat je het een kilometer verderop nog hoort. Na drie keer dat deuntje ben je het echt wel zat! We zijn dan inmiddels aan de overkant aangekomen bij de Puerta del Puente, gelegen aan de achtermuur van de Mezquita Kathedraal. Op dat plein ook het standbeeld “Triunfo de San Rafael de la Puerta del Puente”.
Mezquita
We lopen linksom om de Mezquita heen en komen op het binnenplein “Patio de los Naranjos”, waar je een mooi uitzicht hebt op de “Puerta del Perdon” aan de overzijde. Loop daar ook even onderdoor en kijk naar het plafond en de deuren!
We kopen voor € 11,- een kaartje voor de Mezquita en worden binnen overvallen door de grootsheid van deze Kathedraal, die is gebouwd midden in een Moorse Moskee. De Moren hebben op hun beurt gebruik gemaakt van marmeren zuilen, die uit voormalige Romeinse Villa’s werden gesloopt. De kolommen waren echter niet hoog genoeg voor de Moorse architecten, die daarom nog een tweede rij bogen toevoegden. Daardoor ontstond dit unieke interieur.
In de Mezquita
Het gebouw is zo groot, dat je makkelijk kunt verdwalen, of althans je makkelijk kunt verliezen in de rijkheid aan religieuze kunst. Je zou hier gemakkelijk een gehele dag kunnen rondlopen, als je je ten minste niet stoort aan al die ‘privé rondleiders’. Ze vechten elkaar de tent uit en proberen met hun clubje nèt even vóór jou die mooie plek in te pikken en daar gerust een kwartier te blijven staan, terwijl jij met je camera in de aanslag staat te wachten op een vrij uitzicht. Je begrijpt inmiddels wel dat wij het niet zo hebben op massatoerisme…
Na de Mezquita
Na de Mezquita dringt zich de vraag op: “gaan we vóórdat we de bus terug nemen nog langs de Alqázar de los Reyes Cristianos, of gaan we een hapje doen?” We besluiten het laatste te doen en het Alqázar voor een volgende keer te reserveren.
We zijn moe en dat glas bier hakt er ook meteen in.
Córdoba, we love you!
Volgende etappe: Nationaal Park Doñana en El Rocio
Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons. We waarderen het enorm als je je abonneert. Kost niets, je krijgt bericht van nieuwe posts en je dingt automatisch mee als we winacties kunnen organiseren.