Dat we in Alcobaça terecht komen is min of meer een verrassing. Natuurlijk hebben we deze plek als ‘possible maybe’ op de lijst staan. We besluiten echter naar Nazaré te gaan. We hebben daar al vaak leuke verhalen over gehoord. De golfslag is er voor surfers van wereldklasse en nieuwsgierigheid wint het in dit geval. Wat blijkt: je kunt in Nazaré nergens staan met de camper. Ja, een gedoogplek bij de sporthal, maar van daar is het nog een eind van het strand en met zeer steile hellingen.
We rijden dus net zo snel Nazaré uit, als we er in gereden zijn en besluiten terug te rijden naar Alcobaça waar we geen spijt van hebben!
CP
We komen terecht bij een voormalige camping die nu is ingericht als camperplaats. Hier is alles gratis, maar er is geen stroom. Geen probleem, we hebben zonnepanelen en redden het prima zonder. De CP is verhard en terrasgewijs ingericht en er is nog één plaats beschikbaar zonder verharding. Dat hebben we geweten: als er de volgende dag een camper vertrekt en we hun plaats willen innemen, komen we niet van onze plek: door de stromende regen is het gras volledig dras geworden.
Frank, een vriendelijke Duitse camperaar met een 4×4 overlander trekt ons er met veel moeite uit en we komen te staan naast een andere Carthago, maar ondanks onze blokken staan we behoorlijk aan de schuine kant.
Als positieve kant van het natte weer staat het gras op de CP werkelijk vol met paddenstoelen, voornamelijk Inktzwammen. Zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien!
Jardim do Amor
Het stadje ontleent zijn naam aan de samenvloeiing van de rivieren Alcoa en Baça. In de streekverhalen zijn dit de namen van twee geliefden die door omstandigheden van elkaar worden gescheiden en later elkaar toch weer terug vinden. Op het punt van de samenvloeiing ligt de Jardim do Amor (tuin van de liefde). Die tuin is het bezoeken waard. Beelden, bankjes, ’tronen’… alles in het teken van de liefde. Deze tuin biedt een ideale habitat voor allerlei vogelsoorten. Omwonenden fleuren het geheel nog op door kleurrijke aardewerk potten in hun achtertuin te plaatsen.
Confluentie van Alcoa en Baça rivieren Jardim do Amor Liefdesbankje Gele Kwikstaart Ook op deze bankjes een hartje Zwarte Roodstaart De tronen van Pedro en Inés Kleurrijke potten Kade van de Alcoa Zwarte Roodstaart Huis aan de Alcoa Huis aan de Alcoa Kade van de Alcoa Kleine Zilverreiger Kleurrijk aardewerk Kleurrijke potten Lockers in de muur
Tronen van Pedro en Ines
De “koninklijke tronen”, uitgehouwen in de kalksteen van Alcobaça door Thierry Ferreira en Renato Silva, symboliseren de onsterfelijke liefde van Pedro en Inês.
De passie van prins Pedro en zijn geliefde Inês is een waargebeurd liefdesverhaal dat stamt uit de veertiende eeuw.
De Galicische Inês de Castro kwam in 1340 naar Portugal, in het gevolg van van edelvrouwe Constance, de aanstaande bruid van prins Pedro. Spoedig bezweken Pedro en Inézs aan een passie die even intens als gevaarlijk was. Hun liefdesverhaal veroorzaakte een sterke oppositie onder het Portugese volk en de rechtbank. Koning Afonso IV besloot een einde te maken aan de waanzin van zijn zoon en beval, op aandringen van Diogo Lopes, Pedro Coelho en Álvaro Gonçalves, de doodstraf van Inês door onthoofding.
Gek van liefde zinde Pedro op wraak. Toen hij de troon besteeg, veroordeelde Pedro twee van de raadgevers van zijn vader ter dood en beval hun gewelddadige executie, terwijl hij Inês plechtig tot zijn wettige echtgenote verklaarde en zijn onderdanen dwong haar, zelfs na haar dood, te erkennen als de koningin van Portugal.
De legende van Alcoa en Baça.
In dit gebied woonden een paar geliefden die verschrikkelijk veel van elkaar hielden. Zij heette Baça en hij Alcoa.
Op een dag kreeg de jongen bezoek van een vreemd figuur. Dit zorgde ervoor dat zijn karakter en gedrag veranderden.
Hij werd extreem ambitieus en verliet uiteindelijk Baça. Zij huilde zo veel dat haar tranen een rivier vormden.
Toen hij dit hoorde, raakte Alcoa vreselijk wanhopig en – vanwege zijn wroeging – huilde hij dag en nacht tot het punt dat hij een rivier van tranen veroorzaakte die murmelde in de maanverlichte nachten: “Baça, mijn liefste… Vergeef me, ik smeek je om me te vergeven!”
Baça vergaf hem en sloot zich precies op deze plek aan bij Alcoa, waarbij hij zich losmaakte aan de linkerkant, de kant van het hart. Er wordt gezegd dat hun hartstochtelijke gefluister op bepaalde nachten nog steeds te horen is in de rivier.
Alcobaça – het stadje
Alcobaça is een pittoresk stadje. Buitengewoon aardig en vriendelijk om doorheen te lopen. Loop voor of na het bezoek aan het klooster ook even om naar het Praça da Republica, toegankelijk via het Praça Dom Afonso Henrique, gelegen aan de zijgevel van het klooster.
Margret wil graag haar haar laten doen (knippen en een kleurtje) en vraagt bij e eerste de beste kapper naar de prijs. Oef!! – geschrokken verlaten we het pand. Dat was wel een héél hoge prijs. Later komen we langs een uithangbord van Salão Nelbita. Geen kapsalon te zien, alleen een trap. Op de eerste verdieping een deur met bel. Mevrouw Nelbita doet persoonlijk open en geeft een prijs op die een derde is van de eerder ontvangen prijsopgave. Over een half uurtje kan Margret terecht. We gebruiken die tijd om ons rondje door de stad af te maken. Een uurtje later ziet ze er weer uit als door een ringetje te halen!
Tableau op de gemeentelijke markthal Rivier Alcoa Kerststemming Praça Dom Afonso Henrique Praça Dom Afonso Henrique Zijgevel klooster vanaf het Praça Dom Afonso Henrique Praça da Republica Praça da Republica Praça da Republica Praça da Republica Praça da Republica Praça Dom Afonso Henrique Praça 25 de Abril Praça 25 de Abril Praça 25 de Abril Straat met uitzicht op het kasteel Het klooster aan de Praça 25 de Abril Kerstsfeer Kerstsfeer Alcoa rivier Uithangbord Salao Nelbita Muurschilderingen brug Voor het klooster Kerk van het klooster Het klooster
Klooster
Gedurende ons rondje door de stad komen we op het centrale plein, waaraan het prachtige Cisterciënzer klooster met een schitterende Gotische kerk. Het klooster is verklaard tot UNESCO-Werelderfgoed. Het eerder aangehaalde tragische liefdesverhaal van de kroonprins en zijn grote liefde komt ook hier weer terug en met zijn enorme keuken, vele zalen met unieke details en zelfs een binnenrivier is dit zeker een bezoek waard.
Natuurlijk bezoeken we dit klooster, dat tot een van de mooiste van Portugal behoort. Laten we er weinig woorden aan vuil maken: de beelden spreken voor zich! We tonen de foto’s in volgorde van de route door het klooster met als titel de naam van de ruimte.
Claustro da Hospidaria
Refter
De refter is de weetzaal van de monniken. Tijdens de maaltijden werden vanaf de preekstoel heilige teksten voorgelezen.
Klooster van Koning Dinis / Stilteklooster
Keuken
De nieuwe keuken, gebouwd op de plaats van de voormalige calefactorium (een verwarmde ruimte, waar monniken weer even op temperatuur konden komen), had een tank met stromend water, dankzij een hydraulische systeem van het klooster, dat water kreeg van de Levadinha, een tak van de rivier de Alcoa die kunstmatig was aangelegd om het gebouw te bedienen. Door het klooster stroomde dus een rivier…
De gigantische schoorsteen rust op acht gietijzeren zuilen, een constructieve innovatie voor die tijd. Een trap, rechts naast de ingang, leidde rechtstreeks naar de slaapzaal.
De oorspronkelijke keuken bevond zich aan de andere kant van deze vleugel, grenzend aan de refter (eetzaal) aan de westkant, en toont nog steeds het stenen portaal dat naar het klooster leidde.
Parlatorium
De zwijggelofte van de monniken kon worden verbroken in het Parlatorium, waar ze alleen zaken mochten bespreken die van belang zijn voor de gemeenschap. Met directe toegang tot de buitenkant, werden hier de dagelijkse taken toegewezen.
Dormitorium
De slaapzaal bevatte een directe verbinding met de kerk voor liturgische ambten van ochtend- en avondgebed. Oorspronkelijk was het alleen de cel van de abt, grenzend aan het transept en met toegang tot de schatkamer.
Met de bouw van de nieuwe slaapzalen in de 16e en 17e eeuw, werd deze ruimte volledig aangepast om plaats te bieden aan de appartementen van de Generaal-Abt, het Koninklijk Archief, de Griffie, de Oude Handschriftenbibliotheek en de Algemene Bibliotheek.
Kapittelzaal
Alle vragen met betrekking tot het leven van de gemeenschap en het beheer van de gebouwen werden hier besproken. De monniken kwamen hier dagelijks bijeen om te luisteren naar een lezing van een hoofdstuk van de Regels. Hier legden de postulanten hun geloften af en werd bij de monniken de biecht afgenomen. Het Generaal Kapittel van 1180 besloot dat alle abten hier begraven zouden worden.
Klooster van de Novicen
Kerk
Graf van Dona Inés de Castro
Inês de Castro, een Galicische edelvrouw op wie de toenmalige kroonprins Pedro verliefd werd, werd in 1355 op bevel van diens vader, Afonso IV, in Coimbra vermoord.
Graf van Dom Pedro
Pedro I, wiens regering begon in 1360, stierf op 18 januari 1367. Hij hield de herinnering aan zijn geliefde in stand door haar naast hem te laten begraven in het klooster van Alcobaça. Het graf vertelt het leven van Sint-Bartholomeus, de patroonheilige van de koning. Een afbeelding van het Wheel of Life symboliseert zijn eigen levensverhaal en zijn liefde voor Inês de Castro.
Beelden
- Een beeld dat de Moeder van God voorstelt, onderdeel van een altaarstuk dat in de 16e-18e eeuw in het koor werd gebouwd maar in 1930 werd verwijderd. De cisterciënzer monniken toonden hun vertrouwen in Haar door s avonds het lied “Heil aan de Koningin” (Salve Regina) te zingen.
- Madonna en Kind Heilige Maria van Alcobaça. Portugal, Alcobaça-werkplaats. Polychroom beschilderd gestoffeerd hout.
Koninklijk pantheon
Gebouwd in 1782 toen broeder Manuel de Mendonça abt was. Dit was het eerste neogotische werk in Portugal. Het oorspronkelijke pantheon bevond zich in de Galilea (of buitenste veranda) die ooit bij de ingang van de kerk stond. Later werden de graven overgebracht naar het zuidelijke transept, waar ze bleven tot het einde van de 18 eeuw.
Nieuwe sacristie
Deze werd gebouwd in opdracht van Manuel I (1495-1521). Ze werd later herbouwd nadat zware schade werd veroorzaakt door de aardbeving van 1755. Het oorspronkelijke portaal en het gewelf van het atrium, toegeschreven aan João de Castilho, zijn de enige overblijfselen uit de 16e eeuw.
Kerk overig
Sala dos Reis (Koningszaal)
De voormalige 18e-eeuwse zaalkapel wordt Koningszaal genoemd omdat er terracotta sculpturen staan die de koningen van Portugal voorstellen, van Afonso Henriques tot koning José. Het werk wordt toegeschreven aan de pottenbakkers-monniken van het klooster. Ook hangt er een beeld van de kroning van koning Afonso Henriques door paus Alexander III en Sint-Bernard. De 18e-eeuwse panelen van beschilderde azulejo-tegels op de muren vertellen de legende van de monastieke stichting.
Kasteel
Alcobaça bezit ook nog een kasteelruïne. Op zich niet zo spectaculair, maar deze ligt op een heuvel met prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Loop dus vooral even naar boven, als je er bent!
Verder kunnen we melden dat het in Tasca Zé da Loja (ca. 500 meter van de CP) prima eten is!
We hebben hier 4 fijne dagen doorgebracht! Alcobaça is warm aanbevolen!
Volgende etappe: Fátima
Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons