Oradour-sur-Glane
Na twee reisdagen, waarbij wij overnachten op een parkeerplaats in Neuvy-sur-Barrageon en vanuit een boeren CP in Magnac-Laval, bezoeken we eindelijk Oradour-sur-Glane. Dat stond al jaren op ons lijstje.
Net na D-day
Vier dagen na D-day – 10 juni 1944 – wordt dit dorp vernield door een Waffen-SS pantserdivisie, op weg naar Normandië om daar de invasie te stuiten. De aanleiding van deze furie is mogelijk een aanslag die een dag of twee eerder in de buurt van het dorp plaats vond. Maar tijd om uit te vissen wie daar verantwoordelijk voor is, is er niet.
Bloedbad
In amper drie uur is vrijwel de gehele bevolking uitgemoord. De mannen zijn in graanschuren gefusilleerd, vrouwen en kinderen in de kerk bijeen gedreven en met springstof opgeblazen. Wie poogt te ontsnappen, wordt neergeschoten. Maar liefst 643 mensen worden de dood ingejaagd. Slechts een handvol mensen overleeft deze massaslachting. In 2013 overlijdt de laatste van hen, Robert Hébras (97), was destijds 18 jaar en wist te overleven door zich te verstoppen onder de lichamen van de slachtoffers.
Memento
Het dorp blijft verwoest achter. Na de oorlog beslist generaal de Gaulle dat het dorp in deze staat moet blijven als waarschuwing dat “dit nooit weer” mag gebeuren. Geen steen is verplaatst. Net als in Pompeii is de tijd hier bevroren, in dit geval door een uitbarsting van Nazi wreedheid. “Souviens toi” (Gedenk!) staat bij de ingang van deze gruwelijke overblijfselen. Helaas staat de tijd in de rest van de wereld niet stil en machtswellustelingen leren juist wèl van het verleden. Ze kopiëren het en doen het nog eens dunnetjes over…
De slachtoffers een gezicht geven
Margret fotografeert een gedenksteen bij het huis van de familie Aliotti. Bij de ingang van het dorp hangen foto’s van ca. 200 van de slachtoffers. We vinden deze familie terug tussen de foto’s. Bij deze als eerbetoon aan alle slachtoffers:
Le Dorat
Na Oradour rijden we nog even langs Le Dorat, een dorpje dat er ‘op papier’ erg leuk uitziet. Maar het dorpje is uitgestorven. Apart is de kerk: de Collégiale de Saint Pierre du Dorat uit de 12e eeuw, die in de 15e eeuw is versterkt. Het meest opvallende aan deze kerk is, dat zodra je binnen bent, je een trap af moet. De trap heeft 12 treden, een toespeling op de 12 apostelen. Onderaan de trap bevindt zich een doopvont die geheel uit de toon valt. Mogelijk is deze afkomstig uit een andere kerk. De kerk is gewijd aan Sint-Israëlië en Sint-Seobald, die elk een relikwie-altaar in de kerk hebben. De lichamen zijn bijgezet in de crypte, die helaas niet toegankelijk was op dat moment. De kerk maakt een prettige, sobere indruk.
Als we de kerk uit zijn blijkt een grote groep kraanvogels rond de toren te zweven alsof ze niet weten waarheen. We lopen nog wat rond en komen op een dorpsplein uit waar een aantal eet- en drankgelegenheden aan ligt.
We keren terug naar Magnac-Laval waar we bij de boer staan. Hier komt er een groep kraanvogels over onze camperplek heen vliegen, die wèl wel richting het zuiden gaat. Vermeldenswaard is de manier waarop je hier je toilet leegt (zie foto 2): in een grote plastic container van 1 m3. Trapje op, schroefdop losdraaien en (neus dicht!) de boel in de container dumpen, schoefdop snel weer dicht
We gooien vanwege het aangekondigde natte weer onze voorlopige planning overboord. We gaan met twee tussenstops door naar Hondarribia.
Als je iets aan onze informatie gehad, zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Als je je abonneert, krijg je per email bericht van nieuwe posts en je dingt automatisch mee als we winacties kunnen organiseren. Kost je niets en levert misschien nog wat op :). En het mes snijdt aan twee kanten: door je te abonneren hebben wij een sterkere positie om acties te organiseren.
Heb je zelf een blog en wil je links uitruilen? Laat het ons weten!
