Na twee rijdagen met een overnachting in Ambarès et Legrave komen we aan op een plek waar we eerder hebben gestaan: het Guadalupe fort bij Hondarribia, in Spaans Baskenland, nèt over de Frans-Spaanse grens. Makkelijk, want deze parkeerplaats ligt dichtbij Hondarribia (mooie oude binnenstad) en Irun (faciliteiten, zoals een Vodafone winkel (voor de zich inmiddels ophopende behoefte aan onbeperkte data), een wasserette (voor de zich inmiddels ophopende was) en veel eettentjes (voor de zich inmiddels ophopende lekkere trek).
Al rijdend door het zuidelijke deel van Frankrijk kwamen we veel ons van eerdere tochten bekende plaatsnamen tegen langs de snelweg. Zoals Aubeterre-sur-Dronne, Perigeux, en Marcheprime. Ook bij Fort Guadalupe waren we al eerder. maar niet in Hondarribia zelf.
Hondarribia
In Hondarribia (in het Spaans: Fuenterrabía) starten we ons bezoek bij de St. Maria poort, een van de twee toegangspoorten naar de middeleeuwse oude stad. En wat een entree voor een fantastisch fotogenieke stad! Dikke historische stadsmuren, vakwerkhuizen, barokke gebouwen, gotische kerken, renaissance versierselen en levendige pleinen.
Hatxero
Voor de Mariapoort staat een levensgroot beeld van een Hatxero. Dit waren handwerklieden die een soort genie vormden in de strijd tegen de Fransen in 1638. In de jaarlijkse herdenking van deze strijd, de Alarde, loopt een Hatxero met een zaag vooraan, gevolgd door andere handwerklieden. Hun handwerk wordt benadrukt door de lederen sloven die gedragen werden door smeden en schoenmakers. Hun wollen hoofddeksel is een verwijzing naar de list waarmee zij achter de Franse linies wisten te komen: door zich te vermommen als schapen.
De hoofdstraat
Eenmaal door de poort lopen we door de Nagusi Kalea, de hoofdstraat met vele balkonnetjes en fraaie gevels. De straat komt uit bij de imposante Onzelievevrouwenkerk (Santa María de la Asunción y del Manzano). Een kerk met elementen uit de laatgotiek, renaissance en barok die is gebouwd op de middeleeuwse muren van een oudere (waarschijnlijk romaanse) kerk.
De kerk
De bouw van de Santa María begint in 1474. De vestiging van het Engelse leger in het gebied om druk uit te oefenen op het koninkrijk Navarra aan het begin van de 16e eeuw en de inname van Fuenterrabía door het Navarrese leger in 1522 vertragen de bouw. De eerste fase wordt pas in 1549 afgerond.
In 1566 begint dan de tweede fase, met de bouw van de huidige renaissance-ingang en de sacristie in 1605. Pas in 1766 zijn de barokke toren en het koor afgerond.
Het Parador
Tegenover de kerk ligt het Parador van Hondarribia aan de Arma Plaza (het wapenplein). Het Parador hotel is gehuisvest in het voormalige kasteel van Karel de Vijfde uit de 10e eeuw. Het kasteel was bedoeld voor militaire verdediging van de Bidasoa rivier. Filips IV en V en Velázquez verbleven ook in dit kasteel.
Een prettig plaatsje
Hiervandaan lopen we de trappen af naar het lager gelegen nieuwere deel van de stad. Aan de gebouwen buiten het casco viejo proef je de élégance en krijg je de neiging om te willen flaneren. Ongetwijfeld heeft de jachthaven hier iets mee te maken. Met die aantekening dat er een nog veel grotere jachthaven aan de overkant van de rivier ligt. Het prijspeil ligt in Spanje beduidend lager dan in Frankrijk en je ziet dan ook veel Fransen die even ‘oversteken’ en genieten van wat Hondarribia zoal te bieden heeft.
Strand en haven
We komen uit op het San Pedro Kalea, een straat met verkoeling door de vele platanen en verzorging door middel van de diverse restaurants en barretjes. Nu we zo dicht bij de zee zijn, wil Margret graag even met blote voeten in het zand lopen. Dus gaan we naar het Hondarribike hondartza, oftewel het strand van Hondarribia (wat een taal hè, dat Baskisch…). Ook hier weer de indruk van die ‘vergane glorie’, die in de zomer waarschijnlijk niet zo ‘vergaan’ zal zijn.
Hierna lopen we door naar het gebouwencomplex aan de jachthaven om te lunchen, denken we. Maar alles blijkt al gereserveerd! Dat hebben we opgelost door wat broodjes/tapas te bestellen en die lekker op het terras in het heerlijke zonnetje te nuttigen met een drankje erbij. Dat is het goede leven!
Stadsmuren
We lopen terug richting de auto en betreden de oude stad via de San Nikolas poort, die te bereiken is via een lange loopbrug. Vanaf die brug heb je een prachtig uitzicht op de imposante stadsmuren. We lopen door de pittoreske straatjes en zien vanuit de auto de toren van de “Herinneringen aan onze lieve vrouw van Guadalupe” al weer op grote hoogte liggen.
De omgeving
De volgende dag rijden we vanaf de parkeerplaats Guadalupe de bergkam van de Jaizkibel langs (Ruta de Jaizkibel). Eerst gaan we nog even langs de “Herinneringen”-kerk, waar je een prachtig uitzicht hebt over Hondarribia en Hendaye aan de Franse kant van de Bidasoa.
De route over de Jaizkibel is fraai, met een paar prachtige uitzichtpunten als bonus, zoals het Antiguo Parador en een aantal oude uitkijktorens. Er wordt hier veel gejaagd en het is zondag, dus heeft iedereen vrij om daaraan deel te nemen. We hebben geen idee waar we uit zullen komen, anders dat het daar Lezo heet en een havenstadje is. Lezo blijkt tegen te vallen. Heel industrieel en naargeestig. Van daar is het echter een steenworp naar San Sebastian, dus rijden we door.
San Sebastian
We zoeken naar een parkeerplek in San Sebastian, maar dat is nog niet zo makkelijk. De in de routeplanner ingegeven parkeerplaats aan bet Cervantes plein blijkt niet te bereiken vanwege eenrichtingverkeer en beperking van de toegangswegen (alleen voor bus). Met meer geluk dan wijsheid vinden we een parkeergarage een aantal straten verderop. We weten nu al dat San Sebastian echt veel te groot is voor ons (in ieder geval om er onvoorbereid naartoe te gaan) en we besluiten het voor nu bij een bezoek aan het strand te laten. We lopen een stukje over de lange boulevard langs het Kontxa strand. Onder die boulevard is op strandhoogte een galerij, waarin een aantal winkeltjes zitten, maar waar ook deuren zijn, die leiden naar de flats aan de overkant van de weg. Een eigen uitgang baar het strand, als je daar woont! Volgende keer beter voorbereiden, dan valt er genoeg te zien in San Sebastian!
Op weg naar de auto komen we langs een pastelleria waar we wat drinken en een werkelijk overheerlijk gebakje nuttigen. Da’s dan weer winst 🙂
Die avond plannen we onze volgende etappe en dat wordt het Parque Provincial de Garaio, nèt even buiten Gasteiz.
Als je iets aan onze informatie gehad, zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Als je je abonneert, krijg je per email bericht van nieuwe posts en je dingt automatisch mee als we winacties kunnen organiseren. Kost je niets en levert misschien nog wat op :). En het mes snijdt aan twee kanten: door je te abonneren hebben wij een sterkere positie om acties te organiseren.
