Foz: Camperplaats met uitzicht
We komen aan in Foz en rijden direct op de gratis CP aan de Rúa Asteleiros af. Wat sta je hier mooi! Pal aan de kade met de neus naar het water van de Ria de Foz. Water is gratis en lozen is ook gratis en er staan afvalbakken. Service, Gemeente Foz: Chapeau! (of zeggen ze hier ¡Sombrero!)?
Als we aankomen is er verderop aan de kade een markt gaande. De werktijden hier kennende vermoeden we dat die snel afgelopen zal zijn. We spoeden ons dus direct naar de kraampjes met zelfgemaakte zoetigheid, thuisgeteelde tomaten, geurende geitenkazen en halve hoofden van varkens.
We dwalen af naar de kleding afdeling en vinden zowaar nog een zomerjurkje, een harembroek en drie paar sokken voor weinig. Zo, wij kunnen weer even vooruit!
Strand en rotsen
’s Middags pakken we de fietsen en rijden door het stadje en langs de kust. Er ligt hier een prachtig stuk strand, de Praia da Rapadoira, waar je in deze wind lekker gezandstraald wordt. Het aantal in de kade ingebouwde strandhuisjes verklapt dat het hier in het seizoen beredurk zal zijn. Aan de overkant van de Ria zie je langs de kust de ‘Catedrales’ liggen: afgebroken stukken rots. Die hebben ze aan deze kant ook, zij het iets minder spectaculair, maar wel het zelfde geologische proces. We rijden verder langs de kust en ontdekken zowaar een fietspad in beide richtingen en een naastliggend natuurstenen wandelpad (de Paseo Maritimo de Foz), dat steeds afbuigt richting rotsen. Wat een prachtige plaatjes schieten we hier. Dit pad loopt dus helemaal door tot minimaal het volgende dorp!
Ria de Foz
Later die dag trekken we bij laag water langs de Ria om eens een kijkje te nemen op de plek van de oude werf. Hier zie je nog de rails waarop de boten uit- en in het water getrokken werden en karkassen van oude boten. Helaas ook veel puin (sloopafval), waarin ook asbest. Jammer wel.
De volgende dag regent het en onweert het en stormt het… en niet zo’n beetje ook. We besluiten gewoon lekker binnen te blijven en wat werk te verrichten. Het blog loopt behoorlijk ver achter. En er moet nog het een en ander aan klusjes worden gedaan.
Atalaia
De dag daarop is het weer niet veel beter en we besluiten in Foz te blijven, maar te verkassen naar Camperpark Atalaia. Stroom, water tot aan de camper, toiletten en douches. En dat laatste spreekt ons wel aan. We snakken naar een warme douche en een scheerbeurt. We staan hier echter vol op de wind, die onregelmatig de kop op steekt, om vervolgens ons keukenraam uit de sponning te rukken. Gelukkig is er niets kapot en het raam is gewoon terug te zetten. Wel een goede les dit…
En dan blijkt het geluk aan onze zijde (relatief gesproken dan), want we krijgen beiden Coronaverschijnselen. De speekseltest brengt uitsluitsel: het is raak. Gelukkig staan we in Atalaia met alle faciliteiten en Moncho, de uitbater, is begripvol en biedt aan om dingen te regelen als we boodschappen nodig hebben of naar het ziekenhuis zouden moeten. Deze vent is echt goud waard!
Uiteindelijk blijven we 9 dagen in Atalaia totdat we ons beter voelen. Al die tijd is het behoorlijk stormachtig en regenachtig geweest. We moeten er niet aan denken dat je dan zonder faciliteiten beneden aan de kade staat.
Na de Corona
We voelen ons beter en besluiten nogmaals een kustwandeling te maken,maar nu op de rotsen zelf. Daar is immers altijd wel wat te vinden…. De plaatjes spreken – denken we – voor zichzelf.
Foz zelf is een rustig stadje, maar wat ons betreft zijn de Ria en de rotskust de sterke punten. Tenzij je hier in het hoogseizoen voor het strand komt en hem lekker uit wil hangen in de vele restaurants en barretjes.
Volgende etappe: Lagoa de Cospeito en Lugo
Heb je iets aan onze informatie gehad?
Dan zouden we het zéér waarderen als je dat wilt vermelden op je site of social media (liefst natuurlijk met een link naar deze pagina:)
Wil je weten wie wij zijn en wat we doen? Lees dan Over ons. We waarderen het enorm als je je abonneert. Kost niets, je krijgt bericht van nieuwe posts en je dingt automatisch mee als we winacties kunnen organiseren.