Van Teruel gaat het naar Cuenca, maar wacht eens even: in de kop staat toch Uña?
Inderdaad: het plan was om naar Cuenca te gaan, maar we komen daar vlak vóór de Spaanse nationale feestdag aan. We komen terecht in een verkeersinfarct: twee hopeloze verkeersagenten proberen een massale stoet blik een richting uit te sturen, waar ze niet heen willen. Getoeter, onrust, slakkengang, oververhitting (van het blik èn de bestuurders). Wegwezen hier, denken we.
We gaan even aan de kant om het kompas de andere kant uit te zetten, want we hebben nog een aantal ‘possible maybes’ achter de hand. We besluiten naar Uña te gaan, verderop in de bergen, dan kunnen we en passant ook nog een tweetal attracties meenemen. Op de heenweg naar Uña gaan we meteen langs bij de eerste daarvan:
El Ventano del Diablo
Het raam van de Duivel is een natuurlijke rots in de rotsen rond Villalba de la Sierra, dat dienst doet als uitkijkpunt over de Río Júcar. in de rotsen. De grot heeft twee openingen die lijken op ramen of balkons, zo je wilt en deze bieden een fantastisch uitzicht op de rivier, de rotsen aan de overkant en op mensen die er bezig zijn de via ferrata te bedwingen: een met staalkabels uitgezet parcours langs een rotswand.
En als je geluk hebt – zoals wij – dan krijg je ook een showtje van een stelletje Vale Gieren die over komen zeilen. Ze blijken daar een nest te hebben en zijn nog bezig met het opvoeden van ‘Junior’.
Bij het wegrijden krijgen we een uitgeleide van de gieren, die op minder dan 10 meter over komen scheuren. Helaas rijden we niet met de camera in de hand, dus daarvan hebben we alleen nog de herinnering.
Uña
We rijden door naar Uña, slechts een paar kilometer verderop. De link in CamperContact blijkt ons verkeerd te sturen, maar gelukkig zien we aan de overkant van het dal een aantal campers staan. We draaien om en vinden een obscuur, half vergaan houten bordje er op met ‘Albergue la Candilla’ / Uñaventura.
De camperplaats en het personeel zijn uiterst relaxed. Bij het horen dat ze ook nog WiFi hebben, konden we ze wel kussen! We lopen flink achter met onze blogs en dit geeft ons de gelegenheid om eens wat foto’s te uploaden. Aan de teksten ligt het niet… wel aan de EU databeperking van ‘maar’ 180Gb. Dat is echt weinig als je zoveel foto’s schiet als wij, over de filmpjes nog maar niet gesproken! Nog blijer werden we over de prijs: € 10,- per nacht, inclusief alles. Naseizoen, hè? Het enige nadeel is, dat het rond ze tijd ‘s-nachts toch wel fris wordt: we bevinden ons ten slotte op meer dan 1000m hoogte. Maar hé we hebben stroom, dus kacheltje bijschakelen en iedereen is weer blij.
Het is al niet druk op de camping, maar op nationale feestdag is de camping helemaal leeg. Alle Spanjaarden zijn naar elders gegaan. Wij lopen een stukje naar het dorpje Uña, dat we denken volledig leeg aan te treffen, maar niets is minder waar. De restaurants zitten vol. Na het eten lopen hele families net als wij een stukje rond het Laguna de Uña. Je kunt er zelfs in een route van 10 km omheen lopen. Wat een heerlijke onderbreking van onze reis!
La Ciudad Encantada
En dan rijden we weer terug richting Cuenca, echter over een andere weg, die ons bij de tweede attractie hier in de buurt brengt: La Ciudad Encantada: de ‘betoverde stad’ van rotsformaties. Door erosie zijn de zachtere lagen onder het hardere gesteente uitgeslepen, waardoor de mooiste vormen zijn ontstaan. De rotsformaties hebben elk een naam die is afgeleid van hun vorm. Wat te denken van ‘de drie schepen’, ‘de schildpad’, ‘de zeerob’ en – de mooiste – : ‘de krokodil en de olifant’. Wat een genot om hierin rond te lopen! Volg de pijlen en verlies jezelf in een soort prehistorisch paradijs. Leuk om te weten dat deze rotsstad een filmset is geweest van verschillende spaghetti westerns en ook van ‘Conan the Barbarian’. Ik zweer je: je kunt er het zweet van Arnold Schwarzenegger nog ruiken!
Volgende etappe: Quixote achterna: Castillo de Garcimuñoz & Campo de Criptana